(Zon)dag op de Ark
Door: Greta
Blijf op de hoogte en volg CBC NL Missiontrip The Ark ZA
02 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Mfuleni
De bel gaat…of beter een behoorlijke alarmbel…ik schrik wakker en spring mijn bed uit. Een roestig bed…gescheurd vies dekbed vol met plekken…loop ik door een halletje waar wat hondjes rondlopen, naar buiten waar wat poesjes rondlopen op weg naar de wasgelegenheid waar Elly de dag daarvoor een grote rat rond heeft zien lopen….
Dan kom ik in het toilet…een paar gammele deuren waar geen slot op zit, een doorlopend toilet, de rest van de toiletten zonder deksels op de stortbakken waar wij een beetje moeten zoeken hoe wij het toilet door kunnen trekken. Ik hou mijn toilettas angstvallig tussen mijn tanden, hang boven het toilet en mijn handdoek strak onder mijn nachtjapon geklemd in de hoop dat die niet op de met urine besmeurde vloer valt…..
Ah..gelukkig, dit is goed gegaan, niemand die per abuis mijn toilethokje binnenloopt…
Dan loop ik naar de doucheruimte en leg mijn spullen op een gammel bankje…het vervolg zal ik jullie besparen.
Even een korte indruk van een ochtendritueel…..het is anders dan thuis….
Gelukkig heb ik hierna wat tijd om even bij te komen en de dingen te bespreken met mijn Hemelse Vader
Dit was even een buitenkantje
Het hele gebeuren hier maakt een enorme indruk op mij. Het is bijzonder een deel te mogen zijn van het leven van zoveel jonge meiden, alleenstaande moeders, oudere vrouwen, die een zwaar belast verleden hebben. Een leven wat 180 graden verschilt met dat van mij.
Vrouwen, misbruikt, kinderen gekregen door misbruik, kinderen die afgenomen zijn, kinderen die zij nooit meer zien, angsten dat familiebanden voor altijd verscheurd blijven, verdriet om een zwaar mishandeld verleden, een leven van afwijzing, i.p.v. liefde. Verbrandingen op lichamen, verbrandingen door sigarettenpeukjes, of meer..drama’s
Wanneer wij in gesprek komen met de mensen, ook de mentoren over de groepen komen de tranen los…wat een verdriet, een ander leven!
Een oudere dame die met een enorme doorligplek uit het ziekenhuis is gekomen en terugkomt naar een plek waar bijna geen middelen zijn dit goed te verzorgen, een beetje uierzalf. Terwijl wij ons in Nederland druk maken om het kleinste rode plekje. Wat ik wel zie is een enórm bewogen hart van de verzorgers voor deze mensen, zij malen niet om tijd…20 uur op een dag is niets.
Elke keer wanneer wij in gesprek komen met de mensen, ook met de mentoren over de groepen, komen de tranen los…wat een verdriet, wat een ander leven
Ik merk dat ik niet in de vergelijksfeer terecht moet komen tussen Nederland en deze plek, dat slaat lam
Geld…Ik ontmoet een echtpaar zonder tanden….wat is de reden dat zij geen tanden hebben vraag ik hen. Geld of iets anders?
Zij vertellen mij dat dit 600 ZAR kost, zowel onder als boven…..42 euro!!!!
Alles wat zij ontvangen geven zij aan de mensen op straat, aan de mensen die opgevangen worden.
‘wij hebben alles, God voorziet’…en wanneer ik hun verhalen hoor kan ik dat alleen maar beamen. Het raakt mij diep!
Ik bid dat wij een klein stukje mogen zijn in de puzzel van hun leven op weg naar heling. Het maakt mij nederig.
Zondagmorgen was er een ochtenddienst waar avondmaal was. Hier ben ik niet bij geweest omdat ik mij voor wilde bereiden op een dienst in de avond waar ik ’s avonds mocht spreken.
Bijzonder!!
Een voor alle jonge jongens en meiden. Aan het einde mocht ik een uitnodiging doen. Met het hele team hebben wij gebeden voor heling. Wij mochten iets delen over het liefdevolle hart van onze Hemelse Vader.
In de middag hebben wij tijd genomen ons hart met elkaar te delen en alvast vooruit te kijken naar de planning voor de komende week.
Dan kom ik in het toilet…een paar gammele deuren waar geen slot op zit, een doorlopend toilet, de rest van de toiletten zonder deksels op de stortbakken waar wij een beetje moeten zoeken hoe wij het toilet door kunnen trekken. Ik hou mijn toilettas angstvallig tussen mijn tanden, hang boven het toilet en mijn handdoek strak onder mijn nachtjapon geklemd in de hoop dat die niet op de met urine besmeurde vloer valt…..
Ah..gelukkig, dit is goed gegaan, niemand die per abuis mijn toilethokje binnenloopt…
Dan loop ik naar de doucheruimte en leg mijn spullen op een gammel bankje…het vervolg zal ik jullie besparen.
Even een korte indruk van een ochtendritueel…..het is anders dan thuis….
Gelukkig heb ik hierna wat tijd om even bij te komen en de dingen te bespreken met mijn Hemelse Vader
Dit was even een buitenkantje
Het hele gebeuren hier maakt een enorme indruk op mij. Het is bijzonder een deel te mogen zijn van het leven van zoveel jonge meiden, alleenstaande moeders, oudere vrouwen, die een zwaar belast verleden hebben. Een leven wat 180 graden verschilt met dat van mij.
Vrouwen, misbruikt, kinderen gekregen door misbruik, kinderen die afgenomen zijn, kinderen die zij nooit meer zien, angsten dat familiebanden voor altijd verscheurd blijven, verdriet om een zwaar mishandeld verleden, een leven van afwijzing, i.p.v. liefde. Verbrandingen op lichamen, verbrandingen door sigarettenpeukjes, of meer..drama’s
Wanneer wij in gesprek komen met de mensen, ook de mentoren over de groepen komen de tranen los…wat een verdriet, een ander leven!
Een oudere dame die met een enorme doorligplek uit het ziekenhuis is gekomen en terugkomt naar een plek waar bijna geen middelen zijn dit goed te verzorgen, een beetje uierzalf. Terwijl wij ons in Nederland druk maken om het kleinste rode plekje. Wat ik wel zie is een enórm bewogen hart van de verzorgers voor deze mensen, zij malen niet om tijd…20 uur op een dag is niets.
Elke keer wanneer wij in gesprek komen met de mensen, ook met de mentoren over de groepen, komen de tranen los…wat een verdriet, wat een ander leven
Ik merk dat ik niet in de vergelijksfeer terecht moet komen tussen Nederland en deze plek, dat slaat lam
Geld…Ik ontmoet een echtpaar zonder tanden….wat is de reden dat zij geen tanden hebben vraag ik hen. Geld of iets anders?
Zij vertellen mij dat dit 600 ZAR kost, zowel onder als boven…..42 euro!!!!
Alles wat zij ontvangen geven zij aan de mensen op straat, aan de mensen die opgevangen worden.
‘wij hebben alles, God voorziet’…en wanneer ik hun verhalen hoor kan ik dat alleen maar beamen. Het raakt mij diep!
Ik bid dat wij een klein stukje mogen zijn in de puzzel van hun leven op weg naar heling. Het maakt mij nederig.
Zondagmorgen was er een ochtenddienst waar avondmaal was. Hier ben ik niet bij geweest omdat ik mij voor wilde bereiden op een dienst in de avond waar ik ’s avonds mocht spreken.
Bijzonder!!
Een voor alle jonge jongens en meiden. Aan het einde mocht ik een uitnodiging doen. Met het hele team hebben wij gebeden voor heling. Wij mochten iets delen over het liefdevolle hart van onze Hemelse Vader.
In de middag hebben wij tijd genomen ons hart met elkaar te delen en alvast vooruit te kijken naar de planning voor de komende week.
-
03 Maart 2014 - 16:49
Jacolien Loonstra:
Wat een mooie en bijzondere verhalen lezen we.Leuk dat we zo op een afstand met jullie mee kunnen leven.
Groetjes -
03 Maart 2014 - 16:55
Wiebrig:
Wat een ontroerend verhaal, Greta. Ik ben diep onder de indruk. Geweldig wat jullie daar doen en dat jullie zo'n zegen zijn voor de mensen! Maar dat van die wc's...? Dapper hoor, dat jullie dat voor lief kunnen nemen. Heel veel zegen nog daar in Zuid-Afrika en ook een heel fijne tijd. -
03 Maart 2014 - 18:31
Gre Albrink:
Begrijp het helemaal, Greta. het is heftig, maar zo geweldig dat jullie er zijn voor hen! -
03 Maart 2014 - 20:43
Moederr Smit:
ja als je dit lees !!!!waar maken wij ons druk over , dat er tranen los komen dat kan ik mij indenken
ik zeg vaak als je het ..onze vader.. bid , geef ons heden ons dagelijks brood , VOORAL DE MENSEN DIE HET NODIG HEBBEN ,wij weten niet wat armoede of honger is ik wens jullie veel Gods vertrouwen want als dit zie en meemaak , vraag je je wel eens af waar is God??????
voor allemaal sterkte moeder smit
-
03 Maart 2014 - 20:59
Mark Becking:
Dag Greta,
Wat een beeldend verslag van wat je op de Ark meemaakt.
Vooral mooi hoe je beschrijft hoe je hart geraakt wordt door het leed wat je om je heen ziet.
Jij en de anderen geven wat jullie te geven hebben, maar tevens worden jullie zelf ook gezegend omdat jullie je vanuit God's genade uitstrekken naar de ander....
Heb een goede tijd samen. Dank voor jullie verslagen, foto's etc
Blessings,
Mark -
03 Maart 2014 - 21:11
Renske Van Netten:
Bijzonder om jullie indrukwekkende verhalen te lezen.
Be Blessed
Renske -
04 Maart 2014 - 07:51
Alice:
Ontroerend en zo raak geschreven dat het is alsof ik met jou Greta
meeloop in de Ark en er zelf ( bijna fysiek)deel aan neem!
Je hebt de gave van God gekregen om echt te kunnen schrijven!!!!!!
-
04 Maart 2014 - 21:04
Marijke:
Herkenning alom bij het lezen van jouw verslag, Greta! Je beschrijft het ochtendritueel inderdaad heel beeldend..... geweldig.....
Ik vind het zo mooi om te lezen hoe je uitstapt. Bijzonder!
-
05 Maart 2014 - 22:37
Gre V Overbeeke :
Lieve mensen, wat toch een indrukwekkende verhalen. Hartverwarmend om van eenieder van jullie het verslag te lezen. En ook heel duidelijk dat God jullie volop gebruikt, om Zijn Liefde te laten ervaren aan de mensen daar.
Jullie zien niet op jezelf, maar geven door wat in je is, en zo worden harde harten en verwonde zielen zacht en geheeld .
En, ook heel belangrijk, er is ook tijd voor ontspanning, zo houden jullie het lang vol.
Weet jullie gezegend en ook dat we op CBC met jullie meeleven/ bidden.
Liefs, Gre.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
