Opnieuw een bijzonder mooie (vrij)dag

Vanmorgen weer vroeg dag…..5.00 uur werd ik wakker.
Even snel naar het toilet en dan nog even genieten van dat laatste half uurtje in bed.
Op weg naar het toilet zat één van de meisjes buiten op een bankje.
“HELP, HELP, I can’t breath…” Benauwd, astmatisch. Dat maakte mij wakker.
Gelukkig kwam Mieke er ook bij en hebben wij samen voor haar mogen bidden. Haar ademhaling kwam tot rust.
Elke morgen 8.00 uur hebben de meisjes een bijeenkomst in de hal waar wij doorheen moeten op weg naar buiten. Ik zag haar staan in de groep….zij straalde, en zwaaide…Dat was de moeite meer dan waard om uit mijn bed te blijven. De Heer weet waar en wanneer wij nodig zijn.

Deze dag zouden wij nog een aantal keer uit mogen stappen in genezing. Mooi dat je niet alles van tevoren weet, maar die dingen tegenkomt terwijl je gewoon rondwandelt op het terrein .
Het voelt een beetje als Jezus… : )

Na het ontbijt een dienst met de jongste kinderen.
Anet had thuis al wat liederen uitgezocht die wij hen aan mochten leren.
o.a ‘who is the king of the jungle?’ oe, oe…door de jongens…blub, blub door de meisjes…voor de insiders.
Bijzonder, al die kleine kinderen te zien en te realiseren dat hun leven al zo vroeg beschadigd is. Gelukkig zijn zij nu in een goede omgeving op weg naar herstel.
De inzet van de leiders hier ontroerd mij vaak, gewoon kleine gebaren naar de kinderen, lieve gebaren. Mensen die in deze kinderen geloven.

Na de dienst waren Elly en ik op weg naar de oudere dames waar wij een kopje koffie zouden drinken. Kwamen wij een huilend meisje tegen. Zij had pijn aan haar oor, het leek op een oorontsteking. Zij had een briefje in haar handen met een advies haar gelijk naar de huisarts te sturen. Maar een huisarts is hier niet naast de deur.
Het enige wat wij konden doen is bidden, dat hebben wij gedaan waarna zij aangaf dat zij de pijn weg voelde zakken, uiteindelijk vertelde zij dat de pijn weg was.
Bijzonder…het bouwde ons geloof.

Wat betreft medische hulp. Op de afdeling voor de alleenstaande vrouwen woont een jonge vrouw met 5 kinderen, de laatste was een premature jongen, 1800 gram.
Omdat de baby zo klein was moest zij voor controle naar het ziekenhuis.
De rit ging eerst met een taxi, waarna zij een hele tijd moest lopen naar het ziekenhuis… 25 graden, met een premature baby van een paar weken!
’s Morgens vroeg vertrokken, ’s avonds laat thuis…..hier gebeuren dingen die in Nederland niet denkbaar zijn.

Eenmaal bij de oudere dames hebben Elly en ik til-les gegeven voor de verzorgsters. Super om ook gewoon praktisch te kunnen ondersteunen en plezier te hebben met deze meiden, die van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat hun tijd geven.
Hoog laag bedden zijn er niet bij evenals goed verbandmateriaal.
Waar wij met het grootste gemak verbandjes van 25,- p/stuk uitproberen en verwijderen wanneer het niet de juiste soort is, zien wij hier gewoon geen verbandmateriaal….het is de periode van voor het ijsen en fohnen voor de kenners onder ons.

In de middag nog even met Bram, Jan Elly naar het winkelcentrum geweest, even langs "Cum" nog, wat andere zaken en het belangrijkste: de 'brood'nodige boodschappen ook voor outreach morgen als we de straat opgaan in Kaapstad

In de avond een dienst van de tieners
Het ene optreden na het andere, allemaal geloofsopbouwers waar de gaven en talenten naar boven komen op creatief gebied.
Na de dienst kwamen wij een ander meisje tegen ook met oorontsteking…Toeval? Die gedachte wil ik toch niet toelaten.
Na de ervaring van de ochtend twijfelden wij geen moment voor haar te gaan bidden, binnen een no-time riep zij: “It is gone!!!”.
De Heer is goed.
Op dit gebied begrijp ik nog lang niet alles, en denk dat ik maar stop dat te proberen.
Wat wij zien op dit gebied is goed en zijn wij dankbaar voor.
Ik kijk uit naar de tijd dat ik niet meer verbaasd zal zijn over het feit dat iemand geneest, maar verbaasd ben dat iemand niet geneest.

Nou, even tijd om te chillen met het team. Even bijgekletst en gelachen om de dingen die wij hier tegenkomen.
Op tijd naar bed morgen vroeg weer op voor de outreach trip met trein met team Ark for Men naar Kaapstad centraal.
We zien er naar uit!